اسم نمی خواهد...
کدام نسیم صدای دلم را به گوشت رسانده بود که آن روز من انقدر حال و هوای هشتمین آقای غریبمان را کرده بودم و چقدر دلم دارد حال وهوای مشهد را !!!! از حس خوبی که بهم بخشیدی ممنونم شازده کوچولو زیارتکم مقبول.
مرا می گویند پستهای نامعلوم الحال ننویسید، اما این پستهایم حالشان معلوم معلوم است به خدا، ولی اگرهم اینجا در این خانه ی مجازی که ما همگی بهش جان بخشیدیم ننویسیم پس کجا؟ حال خوب این روزهایتان پایا و ماناو خوب بماند ان شاالله ، و چقدر خوب است که همگی همین جا،از حال دلهایمان باخبر می شویم و چقدر خوبتر که خوبی حالمان ،حال همدیگر را خوب می کند. چقدر از حال گفتم ، حالم دگرگون است این روزها ،دلم شرجی است ، دیوارش نازک شده ،هی تند تند می شکنددلم را می گویم. چقدر همه چیز فکر کردن می خواهد این روزها ، چقدر چیزهایی که نمی فهممشان زیاد شده اند.
یادتان می آید در این 4سالی هم که گذشت همیشه از حال هم خبر داشتیم. جمع 4نفره مان از هم نگسست ،حالا هم با چنگ و دندان چسبیدیم به طرفه و نیستان و حس زندگی و شازده کوچولو که یادمان نرود چه جمع خوبی داشتیم. که یادم نرود چه خوانندگان خوبی دارم ، وبلاگهای ما خوانندگان چندده تایی ندارد ، نظرات زیاد هم ندارد اما دل خوانندگانش دریایی است . خوانندگانش کم اند اما زیاد،تعدادشان کم است اما آدم های بزرگی هستند تازه دیگه مجازی هم نیست ،هنرمان تنها جان بخشیدن به انجمن علمی مواد نبود، به این صفحه های بی جان هم جان بخشیدیم ....نفس مسیحایی دارد انگار.
بیایید این جمع 4نفره ی خوب و زیبایمان را هیچ وقت نه رها کنیم نه فراموش،
الهی بماند،یعنی به قول بعضیا مانا باشد یا به قول اون یکی بعضیا پایا باشد الی الابد ،نمی دانم هرچه می خواهد باشد باشد، فقط بماند.
احتمالا مطلب بعدی تو یعنی باشد برای حانیه ی خوبم.
با تمام دل و جانم از این خوانندگان ثابت حقیقی دریا دل وبلاگ ممنونم ، متشککککککککککککرم، خدا را نیز به خاطر حضور هر 3 تای شما شاکرم.
در پناه خدا باشید دوستان خوبم.
یاعلی
دلت را خانه ی ما کن مصفا کردنش با من ،